شنبه ۲۲ دی ۰۳

نقاشی آبستره

نقاشی انتزاعی یا آبستره

هنر انتزاعی یا آبستره در قرن بیستم میلادی شکل گرفت.
این هنر گونه ای از هنر است که طراحی ها و اصول تصویر سازی از زندگی طبیعی را درهم شکسته و فرم و رنگ را به انفجار وا می دارد.
شاید بدون شک بتوان گفت که این هنر ، طراحی هنرمند از آنچه که احساس می کند می باشد.
در این میان به نظر میرسد که آبستره به تصویر کشیدن زندگی واقعی در بهترین حالت نیست،
و گاهی تنها قسمتی از حیات آدمی را بدون پرداختن به جزئیاتش نشانگر است.

آبستره و پست امپرسیونیسم

ریشه های این نهضت را می توان در آثار  نقاشی مکتب پست امپرسیونیسم که در فرانسه تشکیل شد جستجو کرد.
بطور مثال جورج سورا که دنباله رو سبک آبستره بود،
خود با استفاده از (نقطه) شروع به نقاشی کرد و این سبک پوینتیلیسم یا نقطه چینی نام گرفت.
واسیلی کاندینسکی نقاش روس از جمله پیشروان سبک آبستره بود.
وی از فرم و سطح در کنار نقاشی هایش استفاده کرد.
و نسان ون گوگ هنرمند فرانسوی نیز که نمونه یک پست امپرسیونسیم است،
با تمرکز زیادی بر رنگ و نور، نوعی احساس رقصیدن شبنم ها را بر کل اثر القا می کرد
پابلو پیکاسو هنرمند مشهور اسپانیایی که در 1910 پایه گذار مکتب کوبیسم شد،
در آثار خود از اشکال و فرم ها و زوایا به گونه ای هندسی استفاده می کرد و از جمله حامیان نقاشی آبستره بود.
من ری که از جمله سورئالیست های بنام بوده است، ازجمله حامیان دیگر مکتب انتزاعی گرا بود.
اکسپرسیون انتزاعی پس از جنگ جهانی دوم در امریکا بوجود آمد؛
در حالیکه هنر آبستره در اثر مهاجرت مردم از مناطق جنگ زده به امریکا راه یافت
و در اواسط قرن 20، گونه اکسپرسیونیستی آن توسط مارک روتکو، جکسون پولاک و ویلیام دکونینگ بوجود آمد.

تکنیک در هنر انتزاعی

داستان انواع مختلف قلم مو ها را اینجا بخوانید. همانطور که قبلا ذکر شد، نقاشی آبستره تمرکزی به پرداختن جزئیات در تصویر ندارد
و اگر قرار باشد تصویری بر بوم قرار گیرد، بیشتر جو و اتمسفر آن اثر را در کار نهایی خواهیم دید.
برای مثال مارک روتکو در آثار خود از مثلث و رنگ استفاده کرده است.
در ابتدای فعالیت خود از رنگهای درخشان و رفته رفته به استفاده از رنگهای خاموش کدر روی آورد.
وی برای جلوگیری از مخلوط کردن رنگها با یکدیگر، آنها را لایه لایه بر هم قرار می داد
و به همین دلیل از مخلوط تخم مرغ و چسب استفاده می کرد تا لایه ها زودتر خشک شوند و رنگ آمیزی او سرعت بگیرد.
جکسون پولاک هنرمند دیگر آبستره نیز از شیوه ریختن و پاشیدن رنگ استفاده می کرد.
البته عموماً وی بنا بر نوع اثری که می خواست خلق کند، پاشیدگی و قطرات رنگ را کنترل می کرn
پابلو پیکاسو هنرمند مشهور اسپانیایی که در 1910 پایه گذار مکتب کوبیسم شد،
در آثار خود از اشکال و فرم ها و زوایا به گونه ای هندسی استفاده می کرد و از جمله حامیان نقاشی آبستره به وسیله قلم موی نقاشی بود.
من ری که از جمله سورئالیست های بنام بوده است، ازجمله حامیان دیگر مکتب انتزاعی گرا بود.
اکسپرسیون انتزاعی پس از جنگ جهانی دوم در امریکا بوجود آمد؛
در حالیکه هنر آبستره در اثر مهاجرت مردم از مناطق جنگ زده به امریکا راه یافت
و در اواسط قرن 20، گونه اکسپرسیونیستی آن توسط مارک روتکو، جکسون پولاک و ویلیام دکونینگ بوجود آمد.
منبع: مجسمه ساز

نقاشی کوبیسم

کوبیسم یکی از سبک‌های مطرح نقاشی در صدسال اخیر است. در این سبک موضوعات نقاشی در قالب اشکال هندسی شکسته و نامشخص ترسیم می‌شوند و اغلب عمق چندانی ندارند.

سبک نقاشی کوبیسم از زمان پیدایش خود در بیش از ۱۰۰ سال پیش، همواره به‌عنوان یکی از مشهورترین و شگفت‌انگیزترین مکاتب هنری تلقی شده است. کوبیسم ارتباط تنگاتنگی با هنرمندان برجسته‌ای چون پابلو پیکاسو دارد. فردی که با نگاه متفاوت خود به موضوعات روزمره، در برابر تاریخ هنر ایستاد.

کوبیسم که در آن اشکال شکسته و ترکیبات درهم‌وبرهم دیده می‌شود، تصاویر تلویحی و تمثیلی یافت شده در دیگر ژانرهای هنر را کنار گذاشته و به‌سوی انتزاع مطلق گام برمی‌دارد. این جنبه، همراه با تکامل منحصربه‌فرد و تأثیر پایدار آن، کوبیسم را به یکی از شناخته‌شده‌ترین اشکال هنر در قرن بیستم تبدیل کرده است.

کوبیسم - پیکاسو

در درجه‌ی اول، کوبیسم یک نقطه‌ی تحول برجسته در تمام مراحل تکامل هنر مدرنیست است. این سبک به‌عنوان هموارکننده‌ی انتزاع مطلق که هنر غربی را برای ۵۰ سال بعدی احاطه کرد، شناخته می‌شود. کوبیسم الهام بخشی برای مکاتب آینده نظیر آینده‌گرایی، دادا، ساخت‌گرایی و سورئالیسم بود.

تأثیر کوبیسم همچنین در حوزه‌ی ادبیات نیز احساس می‌شد؛ به‌خصوص که می‌شد این نفوذ را در آثار گرتورد استاین، جیمز جویس و ویلیام فاکنر، فردی که اصول زبان انتزاعی، تکرار و استفاده از راویان چندگانه را بنا نهاد، دید. به‌علاوه، ایگور استراوینسکیِ نوازنده نیز از کوبیسم در ساخت آثار خود الهام گرفت.

کوبیسم - پیکاسو

تاریخچه کوبیسم

این واژه به‌طور گسترده در ارتباط با گستره‌ی وسیعی از هنرِ خلق‌شده در پاریس (در محله‌های مونمارتر، مونپارناس و پوتو) در دهه‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۲۰ به کار گرفته شد.

مکتب کوبیسم از سوی پابلو پیکاسو و ژرژ براک پایه‌گذاری شد و سپس هنرمندانی چون ژان متزینگر، آلبرت گلِز، رابرت دلونی، آنری لو فوکونیِر، فرناند لِژه و خوان گریس را با خود همراه کرد.

آخرین آثار پل سزان که نمایشی از اشکال سه‌بعدی هستند نیز عمدتاً تحت تأثیر مکتب کوبیسم نقاشی شده‌اند. لویی وُکسِل، منتقد هنری فرانسوی، پس از تماشای نقاشی‌های کشیده‌شده توسط براک، به تقلید از سزان، در سال ۱۹۰۸ در دهکده‌ی لِستَک (L’Estaque)، واژه‌ی کوبیسم را ابداع کرد. نقاشی «پُلِ لستَک» یکی از آن سری کارها است. وُکسل این اشکال هندسی در آثار کاملاً انتزاعی را «اشکال مکعبی» یا کیوبز (cubes) نامید.

کوبیسم - ژرژ براک

موضوع یک نقاشی در آثار کوبیست تا سال ۱۹۱۰، معمولاً قابل‌تشخیص بود. در دوران «کوبیسم تحلیلی» یا هِرمِتیک، بین سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۲، بود که پیکاسو و براک آثار خود را به حدی انتزاعی کردند که آن‌ها به تنها یک سری از سطوح روی‌هم‌افتاده و اشکالی عمدتاً با رنگ‌های قهوه‌ای، خاکستری یا سیاهِ تک‌رنگ تبدیل شدند. قلمو های مختلف در این سبک استفاده می شود که شناخت انها مهم است.

نقاشان کوبیست این مفهوم موروثی که هنر باید از طبیعت کپی‌برداری شود یا اینکه هنرمندان باید از روش‌های قدیمی پرسپکتیو، مدل‌سازی و کوته‌نمایی استفاده کنند را نپذیرفتند. آن‌ها پرسپکتیو یا نقاشی سه‌بعدی و مدل‌سازی سنتی را به‌منظور تأکید بر دوبعدی بودن تصویر، کنار گذاشتند.

این هنرمندان اشیاء درون نقاشی را خُرد کردند و به اشکال هندسی تقلیل دادند و سپس دوباره آن‌ها را در یک فضای کم‌عمق و برجسته‌مانند ردیف کردند. آن‌ها همچنین از نقاط برتری چندگانه و متضاد بهره بردند.

هنرمندان این سبک با اعمال چنین روش‌هایی، «عمق‌نمایی» سنتی در نقاشی را نابود کردند و به‌طور افراطی شیوه‌ای که ما به جهان نگاه می‌کنیم را تغییر دادند.

کوبیسم - خوان گریس

برخلاف پیکاسو و براک که آثار کوبیستی آن‌ها عملاً تک‌رنگ بودند، خوان گریس به خاطر کشیدن نقاشی‌هایی با ترکیبات رنگی روشن، جسورانه و جدید، به شیوه‌ی دوستش آنری ماتیس، شهرت داشت.

او به سبک کوبیسم تحلیلی، واژه‌ای که خود آن را ابداع کرده بود، نقاشی می‌کرد. گریس پس از سال ۱۹۱۳ به‌سوی سبک کوبیسم ترکیبی، با استفاده‌ی گسترده از هنر ترکیب رنگ‌ها (کلاژ) یا چسب کاغذی رفت.

شایان ذکر است که پیکاسو و براک نیز کُلاژِ کوبیستی را به‌عنوان یک شیوه‌ی مدرن و بسیار مهم در این سبک هنری پایه‌گذاری کردند. ریشه‌های کلاژ ممکن است به صدها سال قبل بازگردد، اما این تکنیک یک بازگشت دراماتیک به‌عنوان هنری مدرن از سوی این هنرمندان را رقم زد. آن‌ها از اجزای عمده‌ی فرهنگ عامه در نقاشی‌های خود استفاده کردند و تغییر بزرگی در تعریف هنر به وجود آوردند.

دیگر هنرمند مکتب کوبیسم، فرنان لژه است. در سال ۱۹۱۱، انجمن سالون دِزاندِپاندان (Salon des Indépendants) نقاشان کوبیست را گرد هم جمع کرد. لژه، همراه با متزینگر، آلبرت گلز، فوکونیر و رابرت دلونی مسئول ارائه‌ی سبک کوبیسم به مردم در قالب یک گروه سازمان‌دهی‌شده، برای اولین بار، شدند.

منبع: ایوار

اولین مطالب آزمایشی من

این اولین مطالب آزمایشی وبلاگ من می باشد و به زودی حذف خواهد شد.
امروز ارتباط و تبادل اطلاعات نقش بسیار مهمی در رشد و فرهنگ مردم یک کشور و جامعه را دارد و وبلاگ یکی از راه های سریع انتقال اطلاعات و ارتباط مردم یک جامعه با هم می باشد .
شما به راحتی می توانید مطالب مورد علاقه , کارهای روزمره , علم و فرهنگ را در وبلاگ خود انتشار دهید و با سایر دوستان خود به گفتگو و تبادل نظر بپردازید .

دومین مطلب آزمایشی من

این دومین مطلب آزمایشی وبلاگ من هستش و به زودی این متن حذف خواهد شد .
وبلاگ چیست ؟
وبلاگ یا وب‌نوشت که به آن تارنوشت، تارنگار یا بلاگ و به زبان انگلیسی(Blog) هم می‌گویند، وبلاگ حاوی اطلاعاتی مانند: گزارش روزانه، اخبار، یادداشت‌های شخصی و یا مقالات علمی مورد نظر طراح آن است. وبلاگ ترکیبی از دو کلمۀ «web» و «log» به معنای ثبت وقایع روزانه است .مطالب وبلاگ بر مبنای زمانی که ثبت شده گروهبندی و به ترتیب از تازه‌ترین رخداد به قدیم ارائه می‌گردد. نویسندهٔ ویلاگ، وب‌نویس یا تارنویس نامیده می‌شود و ممکن است بیش از یک نفر باشد، وب‌نویس به گزارش مداوم رویدادها، خاطرات، و یا عقاید یک شخص یا یک سازمان می‌پردازد. واحد مطالب در وبلاگ،پست است، معمولاً در انتهای هر مطلب، برچسب تاریخ و زمان، نام نویسنده و پیوند ثابت به آن یادداشت ثبت می‌شود. فاصلهٔ زمانی بین مطالب وبلاگ لزوماً یکسان نیست و زمان نوشته ‌شدن هر مطلب به خواست نویسندهٔ وبلاگ بستگی دارد. مطالب نوشته شده در یک وبلاگ همانند محتویات یک وب‌گاه معمولی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. در بیشتر موارد وبلاگ ها دارای روشی برای دسترسی به بایگانی یادداشت‌ها هستند (مثلاً دسترسی به بایگانی بر حسب تاریخ یا موضوع). بعضی از وبلاگ ها امکان جستجو برای یک واژه یا عبارت خاص را در میان مطالب به کاربر می‌دهند.